آیا فرزند شما در حفظ توجه، رفتار در محدوده مناسب در خانه و در ملاء عام شکست می خورد، یا زمانی که از او انتظار می رود ساکت بنشیند؟ عدم توانایی در محدود ماندن یا ساکت نشستن، اگر در سنین مختلف و هر از چند گاهی اتفاق بیفتد، رفتار طبیعی دوران کودکی است، اما اگر این رفتار مکررا رخ دهد و در زندگی روزمره کودک شما اختلال ایجاد کند، ممکن است ADHD داشته باشد.
اختلال بیش فعالی (ADHD) چیست؟
ADHD یک وضعیت عصبی رشدی است که می تواند زندگی خانوادگی را تحت تاثیر قرار دهد. کلمه “رشد عصبی” به سیستم عصبی اشاره دارد که مغز را در طول عمر رشد می دهد. رفتار ADHD معمولاً در سن ۷ سالگی ظاهر می شود، اگرچه رفتار دشوار ممکن است قبل از آن ظاهر شود. با ADHD، کودکان می توانند با تکانشگری، بیش فعالی، حواس پرتی، پیروی از دستورالعمل ها و تکمیل وظایف مشکل داشته باشند. اما نگران نباشید که ADHD قابل درمان است.
هنگامی که علائم اختلال کمبود توجه-بیش فعالی در دوران کودکی رخ می دهد، در نیمی از موارد تا بزرگسالی باقی می مانند. بزرگسالان مبتلا به ADHD اغلب پیروی از دستورالعمل ها، به خاطر سپردن اطلاعات و تمرکز یا سازماندهی وظایف را دشوار می دانند. بدون شناخت و مدیریت صحیح این رفتارها، ADHD می تواند منجر به مشکلات رفتاری، عاطفی، تحصیلی، شغلی و اجتماعی شود که کیفیت زندگی را کاهش می دهد.
علائم بیش فعالی در کودکان
علائم به دو نوع دسته بندی می شوند:
بی توجه کودک مبتلا به ADHD:
- به راحتی حواسش پرت می شود.
- دستورالعمل ها را دنبال نمی کند یا کارها را تمام نمی کند.
- نمیتواند بر روی کار های تمرکز کافی داشته باشد.
- ممکن است دچار خطاهای سهل انگارانه فراوانی شود.
- فعالیت های روزانه را فراموش می کند.
- در سازماندهی کارهای روزانه مشکل دارد.
- دوست ندارد کارهایی را انجام دهد که نیاز به یک جا نشستن دارند.
- اغلب چیزهایی را از دست می دهد.
- تمایل به رویاپردازی دارد.
بیش فعال- تکانشی. کودک مبتلا به ADHD:
- اغلب هنگام نشستن بی قراری می کند یا می پرد.
- در بازی بی سر و صدا مشکل دارد.
- همیشه در حال حرکت است، مانند دویدن یا بالا رفتن از چیزها. (در نوجوانان و بزرگسالان، این بیشتر به عنوان بی قراری توصیف می شود.)
- بیش از حد صحبت می کند.
- همیشه “در حال حرکت” است، گویی “با یک موتور هدایت می شود”
- در انتظار بودن برای آن ها مشکل دارد.
- حرف دیگران را قطع می کند.
علل بیش فعالی در کودکان
کارشناسان مطمئن نیستند که چه چیزی باعث ADHD می شود. چندین چیز ممکن است منجر به آن شود، از جمله:
- ژن ها: ADHD معمولاً در خانواده ها ایجاد می شود.
- مواد شیمیایی. مواد شیمیایی مغز در افراد مبتلا به ADHD ممکن است از تعادل خارج شود.
- مغز تغییر می کند. مناطقی از مغز که توجه را کنترل می کنند در کودکان مبتلا به ADHD کمتر فعال هستند.
- سوء تغذیه، عفونت ها، سیگار کشیدن، نوشیدن الکل و سوء مصرف مواد در دوران بارداری. این موارد می تواند بر رشد مغز کودک تأثیر بگذارد.
- سمومی مانند سرب. آنها ممکن است بر رشد مغز کودک تأثیر بگذارند.
- آسیب مغزی یا اختلال مغزی. آسیب به قسمت جلویی مغز که لوب فرونتال نامیده می شود، می تواند باعث ایجاد مشکلاتی در کنترل تکانه ها و احساسات شود.
تست تشخیص بیش فعالی کودکان
تشخیص ADHD به خصوص در کودکان می تواند دشوار باشد. هیچ آزمایشی آن را تشخیص نخواهد داد. پزشکان پس از بحث طولانی درباره علائم با کودک، والدین و معلمان و سپس مشاهده رفتارهای کودک، ADHD را در کودکان و نوجوانان تشخیص می دهند.
پزشکان از دستورالعمل‌های انجمن روان‌پزشکی استفاده می‌کنند که بر اساس تعداد علائم و مدت زمانی است که فرد این علائم را داشته است. آنها همچنین سایر مواردی را که ممکن است باعث علائم شوند، مانند: شرایط سلامتی یا مشکلات در زندگی روزمره، رد می کنند.
برای تأیید تشخیص ADHD یا تفاوت های یادگیری، ممکن است یک کودک یک سری آزمایش برای بررسی وضعیت عصبی و روانی خود انجام دهد. این آزمایش ها باید توسط یک متخصص اطفال یا روانشناس با تجربه در تشخیص و درمان ADHD انجام شود. پزشک مراقبت های اولیه شما ممکن است شما را به متخصصی مانند روانپزشک، روانشناس یا روان درمانگر ارجاع دهد. آزمایشات ممکن است شامل موارد زیر باشد:
- تاریخچه پزشکی و اجتماعی کودک و خانواده.
- یک معاینه فیزیکی و ارزیابی عصبی
- ارزیابی هوش، استعداد، ویژگی های شخصیتی یا مهارت های پردازش.
- اسکنی به نام سیستم کمک ارزیابی مبتنی بر EEG عصبی (NEBA) که امواج مغزی تتا و بتا را اندازه گیری می کند.
راهکار‌های نوین درمان بیش فعالی در کودکان
یکی از موثرترین روش های درمانی نوین استفاده از نوروفیدبک است که در مرکز جامع پزشکی آرام از آن استفاده می شود تا بدون هر گونه عوارض جانبی خطرناکی و به صورت غیر تهاجمی و به راحتی فقط در چند جلسه می توان هر گونه اختلالات روانی به خصوص بیش فعالی در کودکان را برطرف و درمان کند.
در ادامه نیز به توضیحی مختصر از آن می پردازیم تا با این روش آشنایی بیشتری داشته باشید:
نوروفیدبک یک فرآیند یادگیری است که در آن مغز برای تغییرات مثبت در فعالیت خود پاداش می گیرد. پاسخ به این فرآیند یادگیری، بازخورد دیداری یا شنیداری است. در این روش محل قرارگیری الکترودها و فرکانس تحریک مهم است. سیستم بین المللی ۱۰-۲۰ یک روش شناخته شده برای توصیف و اعمال محل الکترودهای پوست سر در زمینه آزمایش یا آزمایش الکتروانسفالوگرافی (EEG) است. اکثر مطالعات نوروتراپی از قرار دادن الکترودهای استاندارد Cz، C3 و C4 استفاده کرده‌اند. برخی از مطالعات شامل الکترودهای فرونتال هنگام استفاده از نوروفیدبک برای درمان ADHD بودند، مانند الکترودهای Fz، F3 و F4. چندین پروتکل NF برای درمان ADHD در دسترس است. پروتکل های تک کانالی (تک قطبی) توسعه یافته توسط لوبار و پروتکل های بین نیمکره ای (دو قطبی) توسعه یافته توسط Othmers به طور گسترده توسط مطالعات بالینی در مقیاس بزرگ پشتیبانی می شوند.
نمونه ای از رضایتمندی بیمار از استفاده از روش نوروفیدبک در کلینیک آرام
سوالات متداول
در ادامه به مهم ترین پرسش های در این مورد ارائه شده است پاسخ داده می شود تا با مطالعه آن ها هر گونه ابهامی از سوی مخاطبین عزیز برطرف گردد.
***جهت برقراری هر گونه ارتباط با متخصصین این حوزه درمانی حاضر در کلینیک معتبر آرام می توانید اطلاعات خود را به صورت کامل در فرم زیر ارائه دهید با به صورت کاملا محرمانه بررسی و جهت ارائه مشاوره رایگان با شما تماس گرفته شود.
در نتیجه
برای دستیابی به بهترین نتیجه ممکن از راهکار های درمانی و محافظت از سلامتی فرزندان تان بهتر است از بهترین روانپزشک حاضر در مراکز جامع پزشکی در تهران کمک بگیرید.
